“ดวงพระเนตร ยังไงละ! เป็นส่วนสำคัญที่สุด แม้จะเป็นจุดเล็กน้อยมากในภาพ แต่ก็เป็นส่วนสำคัญที่สุดที่ทำให้เรารู้สึกถึงพระหทัยของราชินีเรา ในขณะที่เรายืนดูภาพของหมู่บ้านสีน้ำอยู่นั้น เราเหมือนอยู่ในภวังค์ เผลอคิดไปว่าราชินีได้ประทับอยู่กับเราจริงๆ ดุจภาพที่มีชีวิต จนเรามิสามารถกล่าวคำพูดใดๆ ออกมาได้ ผู้ที่เห็นความสำคัญของจุดเล็กๆ เช่นนี้ จะต้องเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ และความเป็นศิลปินอย่างสูง ฉะนั้น หมู่บ้านสีน้ำจึงควรเป็นผู้ชนะ”
เสียงตบมือดังกึกก้องเป็นเวลายาวนาน ทุกหมู่บ้านต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับหมู่บ้านสีน้ำ
“มิน่าล่ะ! เห็นลุงพู่กันกระซิบอะไรกับน้องดำ ที่แท้ก็...” พี่ๆ ทั้งสี่ก็ผลัดกันอุ้มผลัดกันให้น้องดำขี่คอด้วยความดีใจ และภูมิใจในตัวน้องดำ น้องคนสุดท้อง
“เห็นมั้ยล่ะ! ผมก็สามารถช่วยพวกพี่ๆ ได้เหมือนกัน” น้องดำพูดด้วยความกระหยิ่มใจ
ลุงพู่กันได้กล่าวให้ข้อคิดแก่พี่น้องทั้งห้าว่า...
“ลุงคิดว่า การที่เราประสบความสำเร็จในวันนี้ ก็เพราะพวกเรามีความรักความสามัคคี ร่วมแรงร่วมใจกันใช้ทั้งพละกำลังและสติปัญญาในการแก้ปัญหา และที่สำคัญคือ เราจะต้องมีความเชื่อมั่นในตนเองและอย่ามองข้ามความสามารถของผู้อื่นด้วย ”.
