ความคิดของพระเจ้า ชักจะก้าวหน้าไปใหญ่ ทีนี้พระองค์ไม่ขอทรงปั้นแป้งเป็นอะไรที่กลมๆอีกต่อไป ทรงปั้นทรงสี่เหลี่ยมเหมือนกล่องนม บางทีก็มีหลังคา บางทีก็คลึงแป้งเป็นรูปทรงกระบอกยาวๆ ทรงเอามาตั้งดูเล่น มันก็ล้มไปมาไม่เป็นท่า จากนั้นพระองค์ทรงโยนสิ่งเหล่านี้ไปยังดาวดวงที่ 8 แล้วไม่ทรงสนพระทัยมันอีกเลย เหล่าเทวดา นางฟ้ากลับเกิดความสงสัยใคร่รู้ในสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับดาวดวงที่ 8 จึงยกแว่นขยายวิเศษขึ้นมาแบ่งกันส่องดู
เมื่อมองไปก็ต้องประหลาดใจ ที่สิ่งต่างๆที่พระองค์โยนลงไปนั้นกลับมีชีวิตขึ้นมา พวกมันกำลังเดินไปมาเพื่อเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆบนดาวดวงนั้น แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น แต่ละตัวพากันหักออกเป็นท่อนๆ หล่นลงมาบนพื้นดิน เนื่องจากพวกมันไม่มีมือ พวกมันจึงได้แต่มองชิ้นส่วนที่หักลง แม้จะเห็นแล้วว่า อันไหนเป็นของใคร แต่ก็ไม่สามารถนำมาต่อกันได้ ชิ้นส่วนต่างๆก็กองกันอยู่อย่างนั้น
ต้นไม้แถวๆนั้นพูดว่า "ให้ฉันช่วยพวกเธอไหมละ" "ดีซิ ดีจัง ช่วยเลยช่วยเลย" แล้วต้นไม้ก็ทำการต่อตึกต่างๆกลับเข้าที่ แต่ว่ามันนำมาต่อผิดฝาผิดตัวหมดเลย เหล่าตึกโวยวายขึ้น "ทำไมเธอทำแบบนี้ ผิดหมดเลย" ตันไม้พูดแก้ตัวว่า "ขอโทษนะ ฉันไม่่ทันเห็นตอนที่พวกเธอยังไม่หัก เลยจำไม่ได้ว่ามันเป็นอย่างไร" จากนั้นก็เกิดการทะเลาะกันยกใหญ่ พวกของต้นไม้ก็พากันกรูเข้ามาต่อว่าตึก ว่า ไม่รู้จักบุญคุณ ในที่สุดก็แบ่งเป็นสองฝ่าย ไม่มีใครยอมใคร บรรยากาศขณะนั้นเคร่งเครียด และไม่มีใครมีความสุข
แต่แล้วไม่นาน เกิดน้ำท่วมใหญ่พัดพาเอาทุกสิ่งทุกอย่างกระจายตัวออกจากกันไปคนละทิศคนละทาง เมื่อน้ำแห้งลง ชิ้นส่วนต่างๆของตึกและต้นไม้ แยกกันอยู่ห่างกันมาก กินบริเวณกว้างขวาง พวกมันต่างรู้สึกแย่มากที่ต้องอยู่โดดเดี่ยวเช่นนี้ อย่าว่าแต่จะทะเลาะกันเลย จะพูดคุยกันธรรมดายังเหมือนอยู่ห่างกันเต็มที แม้จะตะโกนก็ยังยากที่จะได้ยินกัน พวกตึกต่างคิดว่าขอเป็นตึกที่มีแต่ละท่อนไม่เหมือนกัน ยังดีกว่าต้องมาอยู่เป็นท่อนๆโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาแบบนี้ ถ้าเป็นไปได้จะไม่ทะเลาะกันอีก
ไม่ช้ามีพายุใหญ่พัดโหมมา ทีนี้ทั้งต้นไม้ทั้งตึกพากันปลิวไปตามแรงลม สุดท้ายต้นไม้ไปยืนบนตึกก็มี ชิ้นส่วนของตึกไปอยู่บนต้นไม้ก็มี ผสมปนเปจนเป็นภาพที่ประหลาดที่สุด
เมื่อแต่ละตัวได้เป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ก็ไม่มีใครถือตัวว่านี่คือตัวฉัน นี่คือตัวเธออีกต่อไป เพราะรู้แล้วว่าการอยู่ตัวเดียวเป็นอะไรที่ทรมานมาก ต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเสมือนเป็นคนสนิทกัน ในตอนแรกเหล่านก กระรอก และแมลงที่เคยอาศัยบนต้นไม้ต่างๆเป็นที่อยู่ที่กิน ต่างไม่กล้าเข้ามาเกาะกิ่งไม้เหมือนอย่างเคย แต่พอนานเข้า พวกมันก็ค่อยๆชิน และพากันมาอาศัยต้นไม้อยู่อย่างเดิม และยังพบว่าพวกมันมีความสุขยิ่งกว่าเก่า เพราะบ้านใหม่ของมันมีส่วนที่เป็นตึกด้วย ทำให้พวกมัน มีห้องหับสำหรับทำกิจกรรมต่างๆเพิ่มขึ้น บางทีก็มีบันไดสำหรับขึ้นลงให้ออกกำลังกาย และมีระเบียงให้ไล่จับกันเล่นด้วย สัตว์ต่างๆได้อยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น พวกมันชอบบ้านใหม่ของพวกมันมาก
เหล่าเทวดานางฟ้าที่แอบดูอยู่ก็อดปลื้มใจในความรักและความสมัครสมานของทุกตัวไม่ได้ หนำซ้ายังได้เห็นเมืองที่มีความพิสดารและสวยงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา เทวดาน้้อยองค์หนึ่งละสายตามาจากแว่นวิเศษ พบว่าพระเจ้าอยู่ข้างหลังกำลังแอบย่องออกจากห้อง พระหัตถ์หนึ่งทรงถือขันน้ำ อีกพระหัตถ์หนึ่งทรงถือไดร์เป่าผม ชวนให้สงสัยเป็นอย่างยิ่ง
(ผลงานของเด็กๆจากนิทานเรื่องนี้)
