นิทานหอศิลป์ 56 เรื่องที่ 7

งานเลี้ยงของแมลง

วันนี้นิดนำขวดใบหนึ่ง ไปดักจับแมลงสีสวยตัวหนึ่งได้ เรียกชื่อว่า “เต่าทอง” มีสีสวยงามมาก นิดนำใบไม้ใส่เข้าไปใบหนึ่ง แล้วปิดฝาขวดที่เจาะรูแล้ว นำไปไว้ริมหน้าต่างที่ห้องนอน

คืนนั้น นิดนอนหลับไปไม่นาน ก็มองเห็นหิ่งห้อยหลายตัวบินวนเวียนอยู่ใกล้กับขวดที่เก็บแมลง นิดจึงเดินเข้าไปดู ได้ยินเสียงแมลงคุยกันเป็นที่น่าประหลาดใจ

“คืนนี้ พระองค์ต้องไปให้ได้นะ” หิ่งห้อยตัวหนึ่งพูด “จะไปได้ยังไง ถูกขังอยู่แบบนี้ เด็กใจร้าย” นิดตกใจสะดุ้ง “งานนี้มันสำคัญมากนะ เธอไม่ไปไม่ได้ คืนนี้เรามีการรวมตัวของแมลงหลายชนิดมาก เราต้องการเลือกแมลงที่เหมาะสม ไปเจรจากับนางฟ้าของเหล่าแมลง พระองค์น่าจะเป็นตัวแทนได้ ถ้าพระองค์ไม่ไป ก็จะไม่มีความยุติธรรม” นิดได้ยินทั้งหมด จึงตัดสินใจเปิดฝาขวด และปล่อยแมลงตัวนั้นไป

พวกแมลงดีใจมากที่หิ่งห้อยออกมาจากขวดได้ เหล่าแมลงทั้งหมดพากันบินตรงไปที่ทิศทางหนึ่ง นิดไม่ง่วงแล้ว จึงวิ่งตามไปทางทิศนั้น ตรงที่มีพุ่มไม้หนาแน่น นิดประหลาดใจที่มองเห็นแมลงมากมาย มาชุมนุมกันอยู่ มีสีสันและรูปร่างแตกต่างกันมาก ดูเหมือนว่าการประชุมครั้งนี้สำคัญมากจริงๆ เพราะไม่มีแมลงตัวไหนสนใจนิดเลย

“เราขอเสนอให้องค์หญิงผีเสื้อสีขาวเป็นตัวแทน มีใครเห็นด้วย ให้หย่อนเมล็ดพืชลงในหลุมที่พระองค์ยืนอยู่ได้” แมลงสีเหลืองพูดขึ้น “ส่วนเราเสนอให้องค์ชายเต่าทองเป็นผู้ไปเจรจา เช่นกัน ใครเห็นด้วยให้หย่อนเมล็ดพืชลงในหลุมนี้” จากนั้นแมลงต่างๆพากันเลือกแมลงที่ตนเห็นว่าเหมาะสม ในที่สุดหลังจากนับเมล็ดพืชคะแนนเสียงเป็นที่เรียบร้อย จึงประกาศออกมาว่า “องค์ชายแมลงทับ ได้เป็นตัวแทน!” แล้วตามมาด้วยเสียงไชโยแสดงความยินดีอย่างกึกก้อง

“ฉันอยากรู้ว่าพวกเธอไปเจรจาอะไรกับนางฟ้า” นิดถามแมลง  แมลงทุกตัวหันมามองนิดเป็นตาเดียวกัน มดดำตัวหนึ่ง (เป็นแมลงเหมือนกัน)พูดว่า “บอกให้ก็ได้ นางฟ้าน่ะจับตัวราชินีผีเสื้อแสนสวยของเราไป เราต้องการเจรจาให้นางปล่อยตัว” “อ๋อ แล้วเราช่วยอะไรได้ไหม” นิดถาม “ไม่ทราบเหมือนกัน” มดบอก แต่ท่านจะตามพวกเราไปก็ได้นะ เราจะจัดการให้เสร็จสิ้นภายในคืนนี้”

ทุกคนมุ่งตรงไปยังบึงน้ำเล็กๆข้างๆบ้านนิด อันเป็นที่ที่เหล่าแมลงนัดหมายนางฟ้าไว้ “ตรงนี้แหละ เราจะรอจนกว่า นางฟ้าจะมา” แมลงทับเตรียมตัวพร้อมเจรจา แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง แมลงทุกตัวต่างมองไปยังทิศที่ตนคาดว่านางฟ้าจะเดินมา “นั่นไง นางฟ้ามาแล้ว !! “ทุกตัวชี้ไป นิดมองตามมือแมลง เห็นเด็กสาวคนหนึ่งแต่งตัวด้วยกระโปรงขาวเบาพลิ้วดูคุ้นเคย มือถือผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งมา “อ้าวนิด มาทำอะไรที่นี่” เด็กสาวพูด”แล้วเธอล่ะ หน่อย” ที่แท้นางฟ้าที่แมลงพูดถึงก็คือหน่อยนั่นเอง “ฉันถูกเหล่าแมลงเรียกตัวมา บอกให้มาที่นี่ เพื่อรับฟังคำเจรจา เพราะฉันจับตัวผีเสื้อของพวกเขาไป” “อ้าว เธอไปจับผีเสื้อตัวนั้นมาทำไม” “ก็เห็นมันสวยดี และเธอกำลังสะสมแมลงอยู่ก็เลยว่าจะเก็บมาให้เธอ” หน่อยพูด

“ต่อไปนี้เราจะไม่จับแมลงมาสะสมแล้ว เธอก็ได้ยินสิ่งที่แมลงพูดกันเหมือนที่ฉันได้ยินใช่ไหม” “มันมีชีวิตจิตใจเหมือนพวกเรา มันรักพวกพ้องและครอบครัว เราปล่อยให้มันอยู่ตามธรรมชาติเถอะ” ว่าแล้วหน่อยก็ปล่อยตัวผีเสื้อราชินีแสนสวยของพวกแมลงกลับสู่ถิ่นของมัน ท่ามกลางเสียงไชโยโห่ร้องด้วยความดีใจ เหล่าแมลงได้เชิญนิดและหน่อย ให้มาร่วมงานเลี้ยงฉลองของพวกมันด้วย

งานเลี้ยงสนุกมาก หิ่งห้อยต่างเอากระดาษแก้วสีสวย มาปิดไว้ที่ก้นเรืองแสงของมัน แล้วก็บินไปบินมา สร้างบรรยากาศสดใส ส่วนจิ้งหรีด จักจั่น หริ่งเรไร ต่างร้องเพลงขับกล่อมตามที่ตนถนัด ภายในงานจะมีอาหารมากมาย ล้วนแต่ปรุงจากดอกไม้นานาชนิด ที่ทั้งนิดและหน่อย ไม่สะดวกที่จะรับประทาน แต่ก็สนุกกับงานได้ อย่างน้อย ก็มีน้ำผึ้ง เป็นของหวานชั้นดีให้ลิ้มลอง

เมื่องานเลี้ยงจบลง นิดและหน่อยโบกมือลาแมลงทุกตัว แมลงต่างโบกมือและกระพือปีกตอบ จากนั้นทุกคนและทุกตัวก็แยกย้ายกันกลับบ้าน นิดและหน่อยจะไม่มีวันลืมบรรยากาศนี้เลยตราบชั่วชีวิต