เมืองของจอย
จิ้นยังอดสงสัยเรื่องของจอยไม่ได้ เธอเป็นใครกัน และสถานที่ที่เธออยู่มันทำไมจึงประหลาดนัก
เช้าวันหนึ่งที่เป็นวันหยุดสวนสัตว์ จิ้นตัดสินใจออกไปสำรวจสถานที่หลังม่านไม้เลื้อยอีกครั้ง
ที่ม่านไม้เลี้อย เบื้องหลังกำแพงไม้ที่ทำขึ้นเป็นฉากหน้าบ้าน เพื่อปิดบัง
จิ้นเดินผ่านประตูที่คลายล็อคแล้ว ผ่านม่านไม้เลื้อยเข้าไป ยังคงเห็นต้นไม้ พุ่มไม้ และไม้ดอกที่แปลกตาเหมือนเช่นเคย เขามองตรงไปที่น้ำตกสายลูกปัด เขาอยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างหลังนั่น
แต่จอยโผล่มาจากไหนไม่รู้ "ฉันรู้ว่าเธออยากรู้ และฉันจะไม่ปิดบัง"
"ก่อนอื่น เธอต้องพิสูจน์ตัวเองก่อน ว่าบริสุทธิ์พอที่จะผ่านเข้าไปไหม"
"พิสูจน์อย่างไร" จิ้นถาม "เธอจะต้องลงไปในน้ำนั่น" แล้วจอยก็ชี้ไปที่สระใหญ่เบื้องหน้าน้ำตก"น้ำลึกไหม" จิ้นชักกลัว "ไม่ต้องห่วง โลมาของเราจะช่วยท่านเอง"
จู่ๆก็มีปลาโลมาตัวหนึ่งว่ายน้ำโผล่ขึ้นมา แล้วเป่าฟองน้ำยักษ์มาคลุมตัวจิ้นไว้
"กระโดดลงไปเลย เธอจะไม่ได้รับอันตราย ฟองน้ำจะช่วยให้เธอหายใจได้ในน้ำลึก"
จิ้นรู้ตัวอีกที ก็ลงมาอยู่ในน้ำลึกที่ดูเหมือนจะลึกไม่มีประมาณ เขาพบสัตว์น้ำนานาชนิดและตรงที่ลึกที่สุด เขาเห็นแสงสว่าง ที่เย็นตา มันคือลูกแก้วพญานาค และมีพญานาคเฝ้าอยู่
เขากลัวมาก แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงจอยเรียกให้เขาโผล่ขึ้นไป
"เธอได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว เธอสามารถมากับฉันและผ่านประตูมิติเข้าไปได้
เขาแหวกม่านลูกปัดน้ำตกพร้อมจอย และมองเห็นประตูไม้บานหนึ่ง ค่อยๆเปิดออก
พลันได้รับรู้ถึงลมสดชื่นที่โชยมาปะทะใบหน้า เมื่อลืมตา เขาเห็นโลกใหม่
บ้านเมืองที่น่าอยู่ มีตึกรามใหญ่โต มีบ้านเรือนแสนน่ารัก มีต้นไม้ ดอกไม้อยู่ทั่วไป
ผู้คนมากมายแต่งตัวสีสันสดใส ไม่มีรถราวุ่นวาย มีแต่การเดิน และทักทายกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เล่าความจริงให้ฟังก็ได้ ฉันน่ะ เป็นเจ้าหญิงของที่นี่ วังของฉันอยู่ทิศตะวันออก ฉันจะพาเธอไปเที่ยวที่นั่น" ระหว่างทาง จอยเล่าเรื่องต่างๆมากมายเกี่ยวกับหมู่บ้านของตนให้จิ้นฟัง รวมทั้งเรื่องที่ว่า เพราะเธอเป็นเจ้าหญิงจึงมีทั้งความสามารถและสิทธิพิเศษที่จะไปเยี่ยมดินแดนข้างนอกได้เป็นครั้งคราว"หมู่บ้านของเราหลบซ่อนตัวจากสิ่งชั่วร้าย มีแต่คนที่จิตใจดีจริงเท่านั้นที่จะผ่านเข้ามาได้"
"พวกเราไม่ต้องการให้หมู่บ้านพบกับหายนะ เหมือนเช่นในอดีต เราจึงหมั่นบำเพ็ญความดี และอธิษฐานจิตให้เราพ้นจากเงื้อมมือของความชั่วร้าย แรงอธิษฐานทำให้หมู่บ้านเราลึกลับ แต่พวกเราจะยังคงอยู่ได้บนโลกใบนี้""ทำไมมีสิ่งประหลาดมากมายเกิดขึ้น แต่ก็ล้วนสวยงาม" จิ้นถาม
"นั่นเกิดจากพลังจิตที่บริสุทธิ์ มีแต่ความปรารถนาดี ให้โลกพบแต่ความสวยงามและน่าประทับใจ"
"โอ้...เมืองนี้น่าอยู่จัง"
"จิตใจของเราเป็นสิ่งพิเศษ และมีความวิเศษในตัว หมั่นทำแต่ความดี แล้วจิตใจเราจะมีพลังพิเศษ"
"ขอบใจเธอมากที่มอบสิ่งดีๆให้ฉัน ที่จริงฉันก็ถูกใจกับเรื่องที่ผ่านเข้ามา แต่ยังอยากกลับไปทำไร่ทำนาใช้ชีวิตที่สงบเงียบตามเดิมนะ"
"ไม่ต้องห่วง ไม่ช้าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น จะสลายตัวไปตามธรรมชาติ"
"ฉันคงกลับไปทำไร่เหมือนเดิม แต่อะไรที่เกิดขึ้นกับดินของฉันล่ะ"
"ดินจะอุดมสมบูรณ์ เธอจะได้พรวิเศษจากพญานาค"
จิ้นอยากรู้จริงๆว่าพรวิเศษนั้นคืออะไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น