ในดินแดนมหัศจรรย์
เช้าวันนี้ จิ้นสัญญากับพ่อและแม่ว่าจะหาโอกาสสร้างรายได้ ให้ที่บ้านให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ก่อนอื่นขอให้เขาได้ค้นหาสิ่งที่ต้องการก่อน
เขามุ่งหน้าไปที่ม่านไม้เลื้อย แหวกม่านและผ่านเข้าไป สิ่งที่พบเห็นก็ยังทำให้เขารู้สึกถึงความมหัศจรรย์เหมือนเดิม แต่เขาไม่เห็นจอย ถามสัตว์ตัวไหนก็ไม่มีใครสนใจ
ดูสิ มีหมูที่มีลายเหมือนรังผึ้งด้วย มันกำลังทำท่าจะบินเหมือนผึ้ง และกระโจนลงไปที่ดอกไม้ยักษ์เจ็ดสีดอกหนึ่ง จากนั้นก็มีหมีแพนด้า ที่มีลวดลายขาวดำสลับที่กับที่เขาเคยพบเห็น รอบดวงตาของมันเป็นสีขาวในขณะที่ใบหน้าของมันเป็นสีดำ หน้าตาดูประหลาดและน่าขบขัน
วันนี้เขามองเห็นน้ำตกด้วย มันมีสีเหลือบรุ้งที่สวยงามมาก แต่เอ๊ะ เมื่อมองดูใกล้ๆ มันไม่ใช่น้ำ แต่มันเป็นเหมือนลูกปัดรูปหยดน้ำต่างหาก มีอะไรอยู่ด้านหลังม่านลูกปัดนั่นด้วย ด้านหน้าของน้ำตกนี้ มีน้ำสระใหญ่ด้วย ดูปกติดี แต่ว่า เมื่อเจ้าฮิปโปเดินผ่านพุ่มไม้กอเหลืองดังซุ่มๆ น้ำในแอ่งนั้นเกิดการหมุนวนขึ้น เป็นการหมุนวนที่นิ่มนวล ไม่นาน สัตว์ทั้งหลายก็ทยอยกันเดินมาเล่นน้ำในสระน้ำนี้ ทุกตัวหมุนวนเล่นน้ำในสระอย่างสนุกสนานเฮฮา ทำให้จิ้นพลอยรู้สึกสนุกไปด้วย แต่เขายังมีงานอื่นต้องทำ
เขาคิดถึงจอย เขามั่นใจว่าจอยต้องไปหาเขาที่สวนดินแน่ๆ เขาจึงออกจากแดนมหัศจรรย์ และตรงไปที่นั่น มันเป็นจริงอย่างที่เขาคิด เขาเห็นจอยกำลังนั่งปั้นดินเล่น เหมือนว่าจอยจะรอเขาอยู่
"เธอมาแล้วเหรอ ฉันจะสอนเธอปั้นสิ่งที่แตกต่างออกไป""ดีจ้ะ เธออยากสอนอะไรฉันบ้างเหรอ"
"เธอสังเกตเห็นไหมว่า การนำดินกลมสองก้อนมาซ้อนกัน
ก็ได้สัตว์แบบหนึ่ง ถ้านำมาเรียงกันแบบนี้ เธอก็จะได้สัตว์อีกแบบหนึ่ง"
"อ๋อ...สัตว์ที่มีลำตัวขนานกับพิ้น เช่น ฮิปโป ช้าง หมู แรด"
"ใช่จ้ะ ลองทำดูซิจ้ะ แล้วก็ติดขาทั้งสี่ด้านล่างแบบนี้"
"จอย เรามีเรื่องไม่สบายใจ" จิ้นพูดขึ้น"ทำไมล่ะ"
"เราไม่เข้าใจว่าพื้นดินที่ไร่นาของเราทำไมทำแล้วไม่ได้ผล"
"ทุกวันนี้ โลกของเธอมันเปลี่ยนแปลงไปมาก" จอยตอบ
"เอ๊ะ โลกของฉันไม่ใช่โลกของเธอเหรอ"
"เอาล่ะ ตอนนี้เธอสามารถปั้นสิ่งต่างๆให้มีชีวิตได้
และสิ่งเหล่านั้นก็สามารถมีสีสันและลวดลายประหลาดๆได้
เธอคิดว่าสิ่งนี้จะช่วยฐานะทางบ้านของเธอได้อย่างไร"
เป็นเรื่องน่าคิดที่จอยฝากเอาไว้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น