ป่าประหลาด
วันต่อมา ทรงบรรทมอีก และฝันเห็นสัตว์ทุกตัวบนเกาะนี้ มีสีสันที่ไม่เหมือนจริง ทุกตัวมีหน้าตาคล้ายสัตว์ในโลกขององค์หญิง แต่สีและลวดลายฉูดฉาดมาก มีลายคล้ายผ้าทุกตัว เช่น ผ้าลายดอก ผ้าลายจุด ผ้าลายริ้ว ลายตารางต่างๆ ดูน่าประหลาดมากแม้แต่ต้นไม้ใบหญ้า ต่างมีลวดลายแปลกประหลาด คล้ายกับเอาผ้าหลากสีหลากลายมาประดิษฐ์ขึ้น
ในฝันนั้น พระองค์อยู่ตามลำพัง ไม่มีใครตามมาเลย ทรงเห็นแพนด้าตัวหนึ่งเดินผ่านไป ทรงวิ่งตามและตะโกนว่า “เดี๋ยวเจ้าแพนด้า หยุดก่อน” แพนด้าจึงหยุด
“ท่านเรียกข้าทำไม ในป่านี้ ไม่เคยมีใครรู้ว่าข้าเคยชื่อแพนด้ามาก่อน”
“ข้าเห็นว่าเจ้ามีสีเป็นปกติ เหมือนกับที่ข้าเคยเห็นที่บ้านข้า ข้าสงสัยว่าทำไมเจ้าจึงไม่เปลี่ยนสีและมีลวดลายเหมือนกับตัวอื่น”
“นั่นก็เพราะข้าถูกสาปนะซิ เลยไม่เหมือนคนอื่นเขา”
“เจ้าไปทำอะไรมา” องค์หญิงถาม
“ครั้งหนึ่ง มีการประกวดวาดรูปแข่งกัน ข้าไม่ได้เอาดินสอสีไป ข้าจึงวาดตัวเองด้วยสีดำสีเดียว เมื่อถึงตอนตัดสิน กรรมการโกรธมาก ทุกคนโกรธมาก ข้าเลยถูกสาปให้เป็นสีนี้ แต่ข้าชอบนะ มันไม่เหมือนใครเขาดี”
“แล้วเมื่อก่อนนี้ เจ้ามีสีอะไรล่ะ” องค์หญิงทรงอยากรู้
“ข้าไม่บอก เพราะข้าอยากจะลืมมัน” แพนด้าตอบอย่างไม่พอใจ “ข้าต้องรีบไปแล้ว มีธุระต้องทำ” พูดแล้วก็จะเดินหนีไป
“เดี๋ยวก่อน” องค์หญิงทรงร้องเรียก “ทำไมอีกเล่า” แพนด้าตอบ “ข้ากลับบ้านไม่ได้”
“เอ้า! ยุ่งจริง” แพนด้าไม่พอใจอีก แล้วก็ทำท่าเหมือนร่ายมนต์ จากนั้นก็ได้พรมวิเศษมาผืนหนึ่ง แพนด้าก็สะบัดพรมนั้นออกไป เป็นพรมสีดำสลับขาวทำหน้าที่เป็นทางเดินทอดยาวมาก และคดเคี้ยวจนมองไม่เห็นจุดจบ “เจ้าเดินไปตามทางนี้ เดี๋ยวก็ถึงเอง”
“ขอบคุณนะ แพนด้า” ตรัสแล้ว องค์หญิงทรงดำเนินไปเรื่อย ๆแต่ไม่พบจุดสิ้นสุดซักที
ทรงตื่นบรรทมเพราะสะดุดพรมที่ปูไว้ไม่ดี และก็พบว่าตัวเองอยู่ในบ้านต้นไม้เหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น