วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2555

นิทานหอศิลป์ 55 เรื่องที่ 1

เด็กชายจิ้นกับที่ดินของเขา

เด็กชายจิ้น ทำไร่อยู่ในที่ดินที่สวยงามมากแห่งหนึ่งในดินแดนห่างไกล
เขาอาศัยอยู่กับพ่อและแม่ การทำไร่ได้ผลดีตลอดมา จนกระทั่งวันหนึ่ง
พืชผลไม่งอกงามเหมือนเคย เขาจึงออกไปขุดดินในที่ดินโล่งๆนั้นเพื่อหาสาเหตุ

ขณะที่เอาจอบเสียบลงดิน เขาก็ได้ยินเสียงร้อง
"โอ้ย อย่าทำอย่างนั้นสิ มันเจ็บนะ" ดินพูดได้หรือ เขาคิด
"เจ้าไม่ถนอมข้า ข้าก็ไม่บำรุงพืชให้เจ้า"
"ฉันไม่รู้ว่าตัวเธออยู่ที่ไหน"
"ฉันก็คือผืนดินที่เจ้าขุดอยู่ ถ้าอยากให้ฉันมีตัวตนเธอจะลองปั้นฉันขึ้นมาดูก็ได้ ปั้นเป็นไหม"
ทำให้จิ้นคิดได้ว่า ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยปั้นดินเลย

เขาจึงลองหยิบดินขึ้นมาก้อนหนึ่ง
"ปั้นง่ายๆ เป็นลูกกลมๆน่ะ" เจ้าดินบอก จิ้นลองทำดู
มันก็ไม่ง่ายนะ เขาคิด แต่ก็พยายามต่อไปเรื่อยๆ
ยิ่งปั้น ลูกกลมๆของเขาก็ยิ่งสวยขึ้นๆ ไม่นานจิ้นก็ปั้นลูกกลมๆได้ดีขึ้น และทำได้มากมายหลายขนาด
ยิ่งปั้นยิ่งเพลิน เขาปั้นดินได้ลูกเล็กจิ๋ว จนถึงลูกใหญ่แบ้ง เรียงรายกันไปเป็นทางยาวมาก

"เอาสองลูกมาต่อกันสิ แล้วฉันจะได้มีตัว ไม่ใช่มีแต่หัวอย่างเดียว"เจ้าก้อนดินชักเบื่อ
จิ้นทำตาม และพบว่า เมื่อมันมาต่อกันแล้ว มันก็เกิดเป็นสิ่งมีชีวิตได้
เขาสนุกมากกับการปั้นดิน แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการปั้นลูกกลมๆเพราะเขาทำอย่างอื่นไม่ได้
"เมื่อเจ้าเริ่มต้นด้วยวงกลม สิ่งนั้นก็จะมีหัว และมีตัวได้ ลองทำอะไรอื่นๆอีกสิ"
"เราเป็นแต่ทำไร่ไถนา ปั้นดินไม่เป็น แต่ก็น่าลองนะถ้ามีใครมาสอน"
"ข้าก็จนปัญญาสอนเจ้าตอนนี้ ได้แต่พูดชี้แนะไปเรื่อย" ดินคิดถึงใครบางคน
"อาจมีใครบางคนสอนเจ้าได้ ถ้าเจ้าโชคดีเขาจะมาหานะ"

ฟ้ามืดโดยที่เขาไม่รู้ตัว ท้องเขาร้อง เขาจึงได้คิดว่าเขาเพลิดเพลินจนลืมเวลา
เขากลับบ้านไปหาพ่อและแม่เพื่อกินอาหารเย็น และ เล่าเรื่องตื่นเต้นที่พบเจอมา
แม่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องดินพูดได้มากนัก แต่แม่บอกว่า การปั้นดินสนุกกว่านี้มาก ถ้าจิ้นรู้จักปั้นรูปร่างอื่นด้วย
วันนี้แม่ทำซุปหัวไชเท้า ผัดเห็ดฟาง และไข่ดาวเป็นอาหารเย็น จิ้นเห็นแล้วว่าของกลมๆมีอยู่ทั่วไป
จิ้นตื่นเต้นมาก อยากให้ถึงวันใหม่เร็วๆ เพื่อจะได้สนุกอีก ลองดูซิว่าเขาจะได้อะไรมาอีก

ไม่มีความคิดเห็น: