การใช้สีของเด็ก

เด็กเล็ก ส่วนใหญ่จะไม่สนใจเรื่องระบายสีมากนัก เพราะเมื่อเขาวาดลายเส้นจนพอใจ เขาจะถือว่างานเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว การระบายสีจึงไม่จำเป็น ถ้าถูกขอร้องให้ระบาย (ตามความคิดของผู้ใหญ่-มันยังไม่เสร็จ) เขาจะรู้สึกว่ามันเป็นงานที่เกินมา
แต่ก็มีเด็กบางคน ค้นพบว่าการระบายสี ก็สนุกและสวยงามไปอีกแบบหนึ่ง จึงสนใจการระบายสีมากเป็นพิเศษ ซึ่งมักเป็นส่วนน้อย เด็กจะไม่คิดอะไรมากกับการเลือกใช้สี เขาจะไม่คำนึงถึง ทฤษฎีสี น้ำหนักของสี หรือ การจัดวางสีใดๆ
แต่สิ่งที่เด็กไทยให้ความสำคัญมากคือการระบายสีให้ตรงกับสีจริงของสิ่งที่วาด เช่น เนื้อคนต้องเป็นสีเนื้อ หญ้าต้องเป็นสีเขียว ต้นไม้มีใบเขียว ลำต้นสีน้ำตาล พระอาทิตย์สีแดง จนเป็นสูตรสำเร็จ
จะมีเด็กน้อยคนมากที่จะระบายสีสิ่งต่างๆให้มีสีที่แตกต่างออกไป และยิ่งน้อยคนลงไปอีกที่รู้จักการจัดวางสีให้ดูมีลูกเล่น ในบรรดาเด็กเหล่านี้ จะเป็นเด็กที่ได้เล่นกับการใช้สีอย่างอิสระและเล่นจนเต็มอิ่ม จนก้าวข้ามเขตจำกัดที่พวกเขาสร้างขึ้นเอง
ความน่ารักน่าดูในงานภาพสีของเด็ก มักเกิดขึ้นโดยบังเอิญขณะสร้างงาน เช่นทาสีพลาด ควบคุมมือไม่ได้ มีการเหลื่อมสีกันอย่างไม่จงใจ หรือ เกิดอุบัติเหตุขณะใช้สี แล้วแก้ไขไป เป็นต้น